This is my playground

Hallo allemaal!
We hebben weer een heel avontuur beleefd. Dit keer niet binnenshuis met kakkerlakken maar the real deal! We zijn naar Brownsberg geweest. In een paar woorden: Geweldig, indrukwekkend, vermoeiend, heerlijk!
We zouden om 6:45 opgehaald worden bij een hotel dichtbij. 7:15 nog steeds geen gids. Toch even een belletje doen, maar toen was de gids al onderweg. Het bleek dat de gids die we eigenlijk zouden krijgen een auto-ongeluk had gehad (begint al goed…) dus kregen we nu een andere gids.
We gingen met nog 4 andere mensen. Tijdens de rit naar de berg vertelde onze gids van alles over de omgeving. De weg naar Brownsberg toe was merendeels wel verhard, maar toen we bij de berg aankwamen ging de 4weeldrive erop want daar kwamen de zanderige modderpaadjes langs ravijnen! Wat een gehobbeld, we werden alle kanten op geslingerd in die bus! Het had veel geregend waardoor veel van de weggetjes een drassige bende was met diepe geulen en sporen van andere voertuigen. Soms hielden we angstig onze adem in, hoe cool het ook was, soms was het toch wel even heel spannend! Door de diepe geulen slingerde de bus alle kanten op, zo erg dat de bus helemaal overhelde naar 1 kant! Dan leek het net alsof we zo om konden kieperen! Net als bij de weg naar Bergendal stonden hier er daar borden langs de weg waarop stond vermeld te toeteren. Daar hield onze buschauffeur zich trouw aan maar goed ook want bij sommige bochten of hellingen was helemaal geen zicht op wat erachter komen zou. Ondanks het de doodsangsten die we soms uitstonden was de omgeving adembenemend, zo mooi, de mooiste bomen en planten. Papagaaiplanten groeien hier natuurlijk gewoon in het wild zo cool en al die lianen soort tarzan en jane omgeving.
En…toen zaten we vast! Help naast ons een diep ravijn heel fijn… om mij heen allemaal angstige gezichten, naast me Sjoukje die benauwt mijn hand vastgreep en ik zelf zat natuurlijk aan de goede kant met uitzicht op de diepte! Waaaaah elke poging die de chauffeur deed om los te komen ging gepaard met een geglij en gewiebel richting de afgrond! De gids deed net alsof dit doodnormaal was en zat overdreven onderuitgezakt alsof hij zo inslaap kon vallen, misschien was een poging om ons gerust te stellen maar wat het ook was dat hielp niet echt. We deden nog een poging om te aan te geven dat het misschien wel beter zou zijn wanneer wij uit de bus zouden gaan want dan was de bus lichter, de gids moest erg lachen om onze angstige blikken en zei dat het smoesjes waren! Hij zelf ging wel de bus uit om te kijken wat er onder de wielen lag, er bleek ook een boomstronk in de weg te liggen, na die verwijderd te hebben en nog wat flinke stoten gas erop waren we eindelijk weer los. We zaten waarschijnlijk maar een paar minuten vast, maar voor ons gevoel was het ongeveer een halfuur. Nou nog een aantal van die angstaanjagende hellingen en hobbelende weggetjes later waren we op bij de plek waarvan we verder gingen lopen naar de 2 watervallen. De weg naar de berg duurde ongeveer 1,5 uur dus we kregen even de tijd om op te frissen. We werden meteen al begroet met een enorme gifgroene sprinkhaan (min 10cm!) op de wc. Ook goedemorgen,leuk die bush bush haha. Ik was blij met m’n survivalschoenen want die hebben extra veel grip. De gids had slipper aan! Berdien vroeg of hij echt op slippers ging. zijn antwoord: “Dit is mijn speeltuin.” Haha geniaal.
Bewapend met een stok en op slipper ging de gids ons vooruit. Eerst over de weg, daar werden we nog verrast door een paar apen (welke soort ben ik vergeten, iets met witte baard apen ofzo?)
Daarna doken we de jungle in. Smalle glibberige padjes en vol boomwortels. Hij tikte zo af en toe op een tak op de grond, Sjoukje vroeg waarom hij dat deed. Voor de slangen! Dussss, slik... verder vertelde hij ook over de lianen, lianen groeien uit de grond en gebruiken de bomen om op de leunen. En hij vertelde over een boomsoort die ook op een liaan lijkt maar net even wat grondiger te werk gaat. De Abrasa. ‘Brasa’ betekend knuffel in het sranan tongo’s (denk aan het Engelse ‘Embrace’), en dat is net was deze boom/plant doet maar dan met iets te veel liefde. De Abrasa groeit vanuit een boom en met lange liaanachtige wortels groeit het naar beneden, dan groeit het langzaamaan om de boom heen en knuffelt deze als waren maar net iets te stevig, de boom waarop de Abrasa groeit wordt doodgedrukt! De Abrasa groeit er helemaal omheen en de arme boom gaat dood zodat er een heel apart plaatje ontstaat, een boom (de abrasa dus) met gaten erin! Verder kwamen we bomen tegen met hele grote wortels, deze kunnen gebruikt worden om signalen door te geven. Aan de zijkant van die grote flanken kun je slaan met een steen waardoor een hol dreungeluid ontstaat. Best cool. Verder kwamen we een kurkboom tegen, een rubberboom, een boom waar jodium van gemaakt wordt en een iet wat gênante boom die de gids ‘natuurlijke viagra’ noemde. Waar de natuur al niet goed voor is! haha.
Het klimmen was wel vermoeiend, het was een erg warme dag en op deze hoogte is lopen op zich al een heel ander ding. Ik was blij met m’n schoenen en begreep niet hoe de gids zo snel over alle wortels en glibberige takken heen klom.
Onderweg hoorden we de brulapen die verderop waren. Wat een herrie, ik vroeg dus maar even wat voor een enorme beesten dat wel niet moesten zijn. Maar het blijken maar apen van 60cm te zijn.
Na een korte afdaling waren we al snel bij de eerste waterval, (Irene of Leo weet niet meer welke) super mooi. We hebben eronder gestaan! Heerlijk dat water, even afkoelen. Even bijkomen met bananenchips en kokoskoekjes en weer verder. Nu de berg op. Een heel ander verhaal. Poeh! Dat beloofde nog wat want dit was de kleine waterval en we gingen naar de grote! 2 van onze groep gingen daarom ook niet verder, het zou zwaarder worden dus zij gingen terug naar begin punt.
Wij gezonde jonge dames konden dit wel aan, zo wij dachten! Het was in ieder geval dik genieten, echt een andere wereld, niet zo maar het Robbenoordbos hihi. Ook hier (bij bergendal ook) hoorden we de tandartsboor, dat is die tor waar ik al eerder eens over verteld had. Ik heb geloof ik nog nooit zoveel gezweet, ja sorry ik moest het even vermelden, de gids gaf al aan dat hier in Suriname een luchtvochtigheid van 90% is en dat hebben we gemerkt. Onderweg kwamen een liaan tegen, de gids hing er meteen als een ware Tarzan aan te slingeren. En al snel volgden Berdien en Claudia zijn voorbeeld. Ik ben snel over te halen want ook ik heb als Jane in de lianen gehangen, doodeng!
Voor de tweede waterval moesten we veel dalen. Langs lianen en over boomwortels. De tweede waterval was ook geweldig en veel groter. Ik heb er weer ondergestaan, wat een geweld, een goede rugmassage! Net een sprookje, de zon kwam zo af en toe met stralen naar beneden. En vlogen de hele tijd 2 helblauwe vlindertjes rond en al dat groen om ons heen. Volgens mij ziet de hemel er zo uit! We hebben bij de waterval een tijdje gezeten, daarna ging begon de barre tocht terug de berg op! Ik was echt overtuigd dat is als enige de longen uit m’n lijf hijgde, heel charmant! Maar volgens Sjoukje had zij hetzelfde idee over zichzelf. Dat er aan de conditie moet worden gewerkt was duidelijk, maar gelukkig hadden we wel genoeg doorzettingsvermogen daar kom je de berg ook wel mee op. Telkens kwamen we bij een vlak stuk en dacht ik, dom, dat we er misschien al waren maar dan keek ik weer even omhoog en zag ik weer een enorme ‘trap’ met wortels omhoog kronkelen! Poeh! En toen waren we er! Uitgeput maar voldaan. Het was het echt waard. Bij het begin punt waren een aantal hutjes, huisjes en een cafeetje. Er was ook een uitzichtpunt over het meer dat ontstaan is door het aanleggen van de stuwdam. Een gigantisch uitzicht, zover we konden kijken alleen maar bomen en water! Heerlijk uitrusten op een bankje met al dat schoon om ons heen. toen we lekker aan het rusten waren riep de gids ons, er waren brulapen dichtbij gezien, snel camera in de aanslag en opzoek en jawel daar waren ze. 2 apen en een kleintje. leuk om te zien, moeilijk om te fotograferen. Als hapje kregen we later nog een roze pannenkoek met kokos, mierzoet maar het heeft wel wat.
De weg terug was wel weer even spannend, kwamen we weer vast te zitten? Maar op een hoop gehobbel na, ging het “soepeltjes”. Zodra we weer iets meer begaanbare wegen bereikten was de hele bus in diepe rust, ik ook. Compleet gevloerd. We waren dus ook zo weer thuis.
Ik wil nog veel meer schrijven maar voor nu is het wel weer goed geweest dacht ik zo! Die dingen krijgen jullie nog tegoed! Vanavond geven we een feestje met allemaal stagiaires, een poging om nog meer mensen te leren kennen. Hopelijk wordt het gezellig! Maandag gaan we maar weer eens naar Bergendal dat was ons zo bevallen dat we het weer gaan doen. Dit keer wordt het geen kabelbaan maar de “Tarzan-swing” ons is verteld dat het een soort bungy jumpen is dus vast gaaf! En berdien, sjoukje en ik gaan nog een keer kanovaren. Veel zin in! Tot het volgende verhaal!
Liefs Carlijn