Phagwa meiden

Hallo Allemaal,
Hoe gaat het in Nederland? Veel mooi weer begreep ik. Mooi laat de boel maar lekker op warmen voor ik weer thuis kom anders is de klap zo groot, met andere woorden: heerlijk weer hier! De regen komt en gaat maar we hebben de afgelopen dagen heerlijk kunnen zonnen en genieten buiten.

De afgelopen dagen voelden echt als vakantie. We moesten wachten op feedback en konden niet verder met ons onderzoek. Daar hebben we dus maar goed gebruik van gemaakt. Zonnen, winkelen, Holi Phagwa vieren, kayakken en canopy (kabelbaan) bij Bergendal.

Donderdag wilden we naar de Colakreek. Dat is een badplaats. Maltie had ons verteld dat we er een busje heen konden nemen. We waren helemaal bepakt en bezakt naar de busje gelopen bij de heiligenweg. Daar aangekomen wilden we vragen naar een bus die we moesten nemen om daar te komen. Volgens de chauffeurs die wij spraken, gingen er geen bus heen maar we konden wel hun busje huren voor 300 srd. Jep, sure dacht het niet dus… of het nou echt zo was dat er geen bus heen ging of dat die chauffeurs ons een poot wilden uitdraaien is niet echt duidelijk, onze buurvrouw Maltie beweerd nog steeds bij hoog en laag dat er echt een busje heen gaat…
Maar we waren dus helemaal ingesteld op zonnen en zwemmen, we besloten toen maar de bus naar White Beach weer te nemen, daar konden we heen en weer voor 5 srd dat verschilt nogal.
We hebben echt een super dagje gehad, super veel zon. Ik heb als een bezetene gesmeerd met de zonnebrandcrème want ik ben nog steeds de blankste van ons stel en ik weet hoe snel ik verbrand. Die Surinaamse zon moet niet onderschat worden. Maar dat ik de enige was die niet zou verbranden had ik niet verwacht.

Ik had in mijn vorige verhaal al verteld over Holi Phagwa. We keken er al weken naar uit en nu was het eindelijk zo ver. Holi Phagwa is een Hindoestaans feest, ze vieren dan het nieuwe jaar en de lente. Dat vieren doen ze ook echt goed. We waren uitgenodigd bij Hindoestaanse mensen in onze straat. Nou ja uitgenodigd, iedereen was gewoon welkom, echt Surinaams dus. Thuis waren we druk bezig met alle voorbereidingen, haar in een knot met gel, vaseline in onze wenkbrauwen. ‘Waarom?’ Hoor ik je denken, nou daar kom je gauw genoeg achter. We hadden onze oudste kleren aangetrokken en dat was maar goed ook. Onze Phagwa-poeder in de aanslag en op pad. We kwamen bij die mensen aan en het eerste waar we mee begroet werden was een hele laag gekleurde poeder die van alle kanten naar ons werd gegooid. Daarna kregen we een glas Borgoe (rum) en eten (bara’s) in onze handen gedrukt. Er waren nog 3 Nederlandse stagiaires die, by the look of it, er al een tijdje waren, helemaal groen geel blauw paars. Het was erg gezellig. Leuk om zo het traditionele feest bij echte Hindoestaanse mensen mee te maken. Haha klinkt raar… Toen we weg gingen kregen we allemaal nog een bord Roti mee. Daar liepen we dan met een bord roti en een groen geel blauw roze rood paarse enz outfit hoofd en haren. (vandaar die vaseline in onze wenkbrauwen.) We hadden al gehoord dat, als je blond bent, die kleuren er extra lang in blijven zitten. We liepen samen met de andere stagiaires naar het onafhankelijkheidsplein. Het was vroeg (5uursmiddags) dus niet zo druk op het plein, maar wel leuke muziek en natuurlijk genoeg phagwa poeder. Ik heb echt alle kleuren van de regenboog op mij gehad. Als we alle foto’s terug kijken kun je dat duidelijk zien. Toen naar maar huis gelopen want we konden zo niet in de taxi. We hadden die meiden uitgenodigd om bij ons thuis de roti op te eten. Leuk dat ze zo dichtbij wonen. ’s Avonds nog een drankje bij ’t vat. We waren vroeg thuis dus vroeg erin want de volgende dag hadden we Berg en Dal besproken.

Ik had al dansend een beetje m’n voet verslikt (haha ja verslinkt… we waren een keer een jongetje tegen gekomen die uitgebreid tegen ons ging vertellen dat hij zijn voet had verslikt en dat ie er erg veel last van had. Schattig), dus Claudia, onze EHBO’r, ging even voelen. maar toen zag ze een kakkerlak achter bij onze bedden wegkruipen! Waaah, snel de 'bop-spray’ gebruikt en besloten om beneden te gaan slapen op banken. Ook nog mijn matras mee gesleept. Maar goed eenmaal beneden kwamen we er nog 3 tegen. Hallo!! Niet grappig meer. Wij hebben dus die nacht niet echt lekker geslapen (lees: niet geslapen). En we moesten die ochtend om 5 uur uit bed, half 7 zou de bus vertrekken bij het krasnapolski hotel ( ja die hebben ze hier ook) om naar bergendal te gaan. Niet zo fijn dus. Met kleine oogjes en wallen gingen wij dus op pad.
We gingen met het personeelsbusje van bergendal mee. Erg lang rijden maar hoe verder we van Paramaribo verwijderd waren hoe mooier, groener en weidser het werd. Dalen vol met de raarste bomen en planten, zo mooi. We reden eerst naar een plek waar het personeel voor het resort heen moest worden gebracht. Het resort ligt aan de suriname rivier en de weg er naar toe was dus een gekronkel en klimmen en dalen op een modderig padje. Best spannend maar de bus hield het. Langs de weg stonden aanwijzingen “in de eerste versnelling rijden” en “toeteren” (bij een scherpe bocht waar niet langs gekeken kon worden).
Maar uiteindelijk 1,5 uur later waren we bij adventure center bergendal. Daar gingen we kajakken en canopy. Canopy is een parcours (door de bomen) van allemaal lange en hoge (!) kabelbanen. 1tje zelfs over de suriname rivier! 10 kabelbanen van een totale lengte van 1 km. Een hoop gezwier tussen de boomtoppen dus.
We werden ingesnoerd en kregen een handschoen om te remmen (of dat hoop je dan). We gingen oefenen op een kort stukje vlak boven de grond, die mannen snoeren je in en hangen je aan die stalen kabel, jij hoeft alleen maar te remmen met je handschoen door jezelf omhoog te trekken. Helaas voor ons (Claudia en ik) waren er geen linkerhandschoenen, erg vervelend omdat wij natuurlijk meer kracht hebben in onze linkerarm. Toen we met vlag en wimpel voor onze minicursus geslaagd werden liepen we naar boven, onze gidsen waren nog niet helemaal ontdooit maar kwamen al gauw in hun element toen we onze eerste platform naderden, allemaal flauwe grappen. Vooral over Phagwa, we hadden het groen roze enz nog niet helemaal uit onze haren (nu nog niet trouwens), dus we werden al gauw de Phagwa meiden genoemd. En toen gingen we met onze eerste kabelbaan, viel mee iedereen heeft geremd en geen ongelukken. En, niet algeheel onbelangrijk, het was leuk! We klommen langzaam omhoog, de kabelbanen werden steeds hoger en langer, ook de snelheden die we bereikten op de kabelbaan ging omhoog. Wat cool is maar minder fijn als blijkt dat je niet kunt remmen! Die arme jongen moest mij in volle vaart beschermen tegen een botsing met een boom, hij deed heel stoer maar ik kan me niet voorstellen dat hij geen klap had gehad. Het erge was nog dat direct na mij, Claudia hetzelfde overkwam en daarna bij Sjoukje ook, bij Sjoukje raakte hij zelfs de boom. Daarna deed hij nog steeds heel stoer maar volgens ons had hij wel degelijk pijn! Een paar stootkussens tegen de boom zou geen overbodige luxe zijn. Daarna was ik toch wel iets huiveriger, niet bang voor de hoogte of de kabel (dat was alleen maar cool) maar wat als ik weer niet kon remmen? Ik zou niet tegen een boom komen maar die arme jongen! En natuurlijk gebeurde het nog eens maar toen viel de vaart wel mee. En toen stonden we in eens bij de suriname rivier! Ik zocht naar de volgende kabel maar keek niet recht voor me, toen ik dat wel deed zag ik een enorme kabel recht over de Suriname rivier lopen naar de overkant! Wow… slik… dat remmen zou nu wel erg goed van pas komen… maar gelukkig maakten ze voor deze snelheid (40 km p/u) een extra remkabel vast. En het was zo gaaf! Ik heb bewust goed om me heen gekeken, dat remmen zat wel in m’n achterhoofd maar het uitzicht was adembenemend, vlieg je daar even hoog boven een rivier tussen twee regenwouden in! Zo cool!
Na de canopy kwam het kajakken op een heel andere manier ook heel gaaf. Het was natuurlijk een stuk rustiger en er was geen adreline-rush maar het idee dat we daar gewoon in een regenwoud aan het kajakken waren is zo gaaf. Het ruikt er echt als een regenwoud. Hoe ik weet hoe een regenwoud ruikt? Door Burgerszoo haha. Het rook er dus naar het regenwoud in Burgerszoo met zo af en toe miezerde het. Heerlijk! Al die natuurlijk om je heen, alle planten en bomen. Alles zag er vreemd en wonderlijk uit. Op een gegeven moment zei de gids dat we voorzichtig lang een bepaalde struik moesten roeien want er lag een giftige slang op. En jawel daar lag ie! Waaaah snel er voorbij, maar stiekum wel cool dat we die gezien hebben. Een eindje verder werd ik verrast door een hele grote helblauwe vlinder (denk: vlindertuin Emmen grote) zo mooi. Af en toe vlogen er ook vleesmuizen vlak boven het water. Ik had echt het idee dat ik in een soort droom wereld terecht was gekomen, zo rustig en tegelijkertijd zoveel beweging om ons heen. de weg terug was wel even pittig, tegen de stroom in goed voor de armen!
We moesten nog even wachten op de lunch. Die jongens van het adventure center waren allemaal nog hartstikke jong, tussen de 19 en 22. En zij runnen gewoon die hele zaak daar. Petje af.
Smiddags werden we weer met het zelfde personeelsbusje naar huis gebracht. 6 uur thuis en helemaal bek af maar een super geslaagd uitje! We gaan zeker nog eens!

We zijn nu halverwege. We voelen ons al aardig thuis, we hebben het over ‘ons’ huis, ‘onze’ straat, ‘onze fietsen’ en ‘onze’ buren. We zijn gewend geraakt aan de warmte, het gejoel van de mannen, de combe (supermarkt), het links rijden, de straathonden, enz.… We zouden haast vergeten dat we in een ander land zitten maar dan zie ik de hagedissen rond scharrelen in de tuin, de kolibries van bloem naar bloem zoeven en hoog in de lucht de gieren cirkelen boven de straten. Dat is toch wat anders dan koeien in de wei, mussen in de dakgoot en meeuwen in de lucht.
1 ding waar ik nooit aan zal wennen zijn de kakkerlakken! Er is er nu dus weer een in onze slaapkamer, we hebben net een spray gespoten in de hoop dat hij nu in de kakkerlakken hemel is maar you never know, het blijven kakkerlakken die beesten kunnen volgens mij overal tegen… zucht…
Liefs Carlijn