Queensday in Suri

Hey allemaal,
Nog maar 2 dagen! Morgen vliegen we weer naar NL! Ongelofelijk hoe snel de tijd is gegaan. Maar we kunnen terug kijken op een mooie tijd!
In mijn laatste verhaal eindigde ik met de onzekerheid rondom ons onderzoek. We zouden afgelopen donderdag een presentatie houden van onze bevindingen maar helaas konden wij niet tot een overeenstemming met onze opdrachtgever komen. Voor ons onderzoek betekend dit dat wij helaas niets kunnen betekenen voor de stichting maar voor onze opleiding betekend dit alleen dat wij onze bevindingen in Nederland zullen presenteren. Het was voor ons allemaal erg vervelend, we hebben hard gewerkt en hoopten stiekem om misschien iets te kunnen bijdragen binnen de voogdij zorg in Suriname. We waren helemaal teleurgesteld toen we hoorden dat een afgevaardigde van minister van jeugdzaken aanwezig zou zijn bij onze presentatie. Een leraar van onze school is nu in Suriname, hij maakt contacten voor mogelijk komende stages of onderzoeken voor de GH. Onze teleurstelling is wel wat gesust doordat hij gesproken heeft met onze opdrachtgever en ons stuk heeft ingezien. We weten dat school achter ons staat en hoe hard we hebben gewerkt.
Ons onderzoek ging niet altijd even gemakkelijk maar we hebben ons door alle tegenslag heen geslagen, het maakt ons als groepje alleen maar hechter.

We zijn bij onze Braziliaanse overburen geweest voor de lunch. beetje raar gebeuren daar, we werden aan tafel gezet en kregen een bord eten (wel heel lekker). de rest bleef staan en kijken hoe wij aten. al snel na het eten kwamen alle blackberries tevoorschijn we moesten met ze op de foto. de taalbarrière was nog wel eens lastig, maar er was 1 meisje die goed Nederlands kende. Aardige mensen alleen gisteren moesten we helaas toekijken (of nou ja het was moeilijk te missen) hoe de overbuurman met bruutgeweld een schilpad in stukken hakte... onze Hindoestanen buren stonden met afgrijnzen te kijken en noemden alle Brazilianen ‘afschuwelijke mensen’.

Terwijl ik dit nu type raast er een enorme tropische regenbui over ons huisje heen. Regen hebben we de afgelopen maand bijna niet gezien. Het is ook enorm warm geweest de afgelopen dagen. Na de teleurstelling rondom ons onderzoek hebben we besloten om de laatste dagen vooral goed te genieten. We houden ons bewust bezig met het afscheid want dat gaat er nu wel heel snel aankomen. We hebben bij de laatste keer Havana Lounge met z’n viertjes staan huilen op de dansvloer. We doen nu ook alles ‘gewoon omdat het nog kan’, lekker de taxi bellen om door de mac drive te gaan bijvoorbeeld.
De gesprekken gaan de afgelopen dagen vooral over koffers en dan vooral het gewicht daarvan. We hadden al mooi voor elkaar gekregen dat onze schoolboeken werden meegenomen door een Nederlandse jongen die hier hebben leren kennen. Maar helaas heeft hij zijn vliegtuig gemist (hij wilde wel heel graag blijven) dus nu moeten we even beslissen of we toch maar zelf mee nemen of maar niet. Ik denk dat dat vooral afhangt van het aantal kilo’s dat we nu al hebben. Ook wordt al uitvoerig gesproken over onze vlieg en/of schiphol outfits. Hoe kun je er op je mooist, nog belangrijker, op je bruinst na 10 uur vliegen op schiphol aankomen? Tips welkom!

Koninginnedag in Paramaribo!! De bandjes voor ’t Vat waren al in huis maar eenmaal daar rond een uurtje of 10 daar te zijn aangekomen, stonden wij als enigen op de dansvloer… ’t Vat had voor 01:00 te maken met dikke concurrentie met Zus&zo. En wij besloten ook maar om naar Zus&zo te gaan want dan kon je gratis met de partybus naar Touche. Touche was helemaal oranje versierd met ballonnen en slingers. Het Wilhelmus en de polonaise ontbraken niet dus het was een geslaagd Koninginnefeest!
De volgende dag zat ik met fluoriderende oranje nagellak voor de laatste keer in SU in de kerk, had nog geen tijd gehad op het eraf te halen. Haha.
Ik ga nog even wat leuke foto’s zoeken en beginnen aan m’n koffer!
Xoxo Carlijn