Galibi Deel 2

Hey mensen,

Okey verder met mijn Galibi verhaal. Nu Deel 2. Onder tussen zit ik nog met smart te wachten op een fotootje van Coen!! Dus als iemand een fotootje heeft???!
’S Avonds kregen we nog even te tijd om te relaxen voor het eten. Het eten bestond uit (hoe kon het ook anders) Bami, Pitjil (een salade met kouseband en pindasambel mmm!!), kip (surinamers doen bijna overal kip bij) en een heleboel Pindasambel! Okey het was geen Blauwgrond (daar moet je echt hebben gegeten als je in suriname bent, allemaal restaurantjes met super lekker Surinaams eten) maar het was erg lekker juist na zo’n dag rijden, varen en door zand ploeteren.
Na het eten hadden we eventjes om uit te buiken en we werden opgehaald om schildpadden te zoeken. Het was inmiddels 8 uur en aarde donker (het is hier altijd standaard na 7 uur pik donker).
Hier hebben ze dus ook vleermuizen! Er vloog er eentje zo onze slaapkamer in. Hysterisch beest. Nou de deur maar even open laten staan, echt veel kan je niet doen. gelukkig besloot hijzelf weer uit onze kamer te vliegen zonder al te veel rompslomp. De volgende dag zagen we een foto van Berdien haar badkamer, er hing gewoon een vleermuis aan haar douchekop! Haha grappig gezicht.
We werden opgehaald door onze gids.We moesten door het water lopen om bij de boot te komen, brr spannend hoor zo in het donker.
We gingen een stukje varen en kwamen bij een stuk waar er van de kant werd geschenen met een zaklamp. Dit was beschermd gebied voor de schildpadden, er zijn nog steeds veel stropers die het op de eieren van de schildpadden hebben voorzien. Na wat seinen met de zaklamp gingen we verder.
Onze bootsmannen schenen zo af en toe met zaklampen op het strand om te kijken of ze sporen van een schildpad zagen. En jawel we gingen naar het strand toe. Er was een schildpadspoor gezien.
Een schildpad heeft blijkbaar meerdere fasen in het eieren leggen. Wist ik niet maar de gids wel. In het begin mag je de schildpad niet storen want anders gaat ze weg en legt ze geen eieren. Als ze eenmaal bezig is raakt ze in een soort trance (volgens de gids) en dat mag je er wel bij. Hij vertelde dat het ook wel eens voorkomt dat een jaguar zo’n schildpad opeet! Waaaah we zagen alleen het strand maar het idee dat achter die bomen een hele jungle zich schuil hield was wel even spannend. Omdat we moesten wachten liepen we het strand op. En jawel Carlijn moest weer eens plassen en zoals gewoonlijk op de meest onhandige plaatsen. Na veel wikken en wegen(denkend aan die jaguar!!) heb ik toch maar even tegen iedereen gezegd dat ze even vooruit moesten lopen. (zo’n schildpad kan er wel 1,5 uur over doen!) Haha nou ik kon weer opgelucht verder.
We gingen terug naar de schildpad om te kijken hoever dat beest was. we moesten weer even wachten voordat we verder mochten. Omdat het windstil was waren er echt heel veel muggen. Ik voel de muggen hier eigenlijk nooit prikken maar nu werden we (allemaal ook de gidsen) helemaal gek! waaah. Ik had een korte broek aan! Maar Sjoukje had zich helemaal ingepakt en de muggen prikten gewoon door haar kleren heen! Ik wou kunnen zeggen dat toen we dat beest zagen het allemaal te moeite waard was. Nou ja okey dat was het ook wel een beetje zo. We mochten eindelijk gaan kijken en zagen de schildpad eieren leggen. Wat een groot beest zeker zo’n 1,30 m! De eieren die ze legde leken net stuiterballen, ze stuiterde op de andere eieren, de gids vertelde dat ze rubberachtig aanvoelen.
Dat schildpadden langzaam zijn is geen fabeltje! Dat duurt en dat duurt. Ze was inmiddels al klaar met het nest, moest ze het bedekken (duurt lang, doet ze met haar achterpoten als je te dichtbij staat krijg je een hele laag zand over je heen), toen ze daarmee klaar was ging ze een nepnest maken om roofdieren te neppen (duurt langer!). We gingen wachten tot de schildpad de zee weer indook. Maar op een gegeven moment hadden we het echt gehad, zit je daar op een strand een lekker hapje te wezen voor de mosquitoes in je korte broek! Ik had m’n benen maar in het zand gegraven. Zo af en toe kijken hoe de schildpad vorderde (of hoe langzaam het ging). Eindelijk vond ze het goed genoeg! Toen was ze opeens wel heel snel. (ze zag ons gewoon te dissen!) ik vond het wel het coolste van de avond, zo’n groot beest over het strand zien glijden, zo de zee in. Mooi beest. Wij allemaal opgelucht we konden weer naar huis! Nog even de boot in en we waren weer op ons vertrouwde strand zonder jaguars. Maar met enorme kikkers/padden. We hoorden een gil uit de kamer van Sjoukje, ze had net een enorme spin gezien. De gidsen namen het wel serieus. Geen gelach omdat een meisje bang is voor een spin maar meteen tot actie. Ik dacht ik moet weg! Enorme spinnen zijn niet echt mijn ding. Eigenlijk vrijwel meteen kwam die man weer naar buiten en gooide iets weg. Hij had pijn aan z’n hand omdat de spin had hem gebeten!!! Ik bedoel maar!
Toen hadden ik en Claudia het wel even gehad met prikkende en bijtende beesten. Ik dacht alleen maar snel slapen dat merk je niets van wat er om je heen gebeurd. We lagen helemaal geïnstalleerd in onze bedjes. Toen Claudia voorzichtig aan mij vroeg: “hoor je dat ook?” Ik: “Ja, we gaan het negeren!” Toen gingen de luikjes dicht en was onze eerste dag in Galibi voorbij.

Ik was die ochtend weer vroeg wakker en besloot om op het strand te gaan zitten. Heerlijk wakker worden. Het was zaterdag ochtend en nog helemaal stil. Er kwamen een aantal mannen hun boot schoonmaken, die liepen een beetje met elkaar te geinen en te schrobben. Even later kwamen er 3 kinderen naar het water toe. Gewoon met kleren en al het water in en met shampoo hun haren wassen. Onderduiken om uit te spoelen. Even later zag ik een oudere vrouw en haar gehandicapte zoon ook het water in stappen, hij wil niet, zij spettert hem nat en wast hem. Ondertussen woelde ik met m’n tenen in het zachte witte zand en geniet. Wat is het toch zwaar afstuderen! Ik werd soms aangekeken en voelde me haast een indringer in dit mooie ochtend ritueel. Tijd lijkt stil te hebben gestaan in dit dorpje, tot er iemand met een mobiel aan zijn oor voorbij loopt. Wanneer 1 van de mannen mij opmerkt wordt ik in vloeiend Nederlands begroet met “Goedemorgen lekker geslapen?” Ondanks dat dit dorpje natuurlijk zo gewend is aan het toerisme lijkt het zijn karakter te hebben behouden.
Het ontbijt wat weer heerlijk, broodjes eitje vruchten enz… heerlijk.
We hadden nog eventjes voordat we met een bootje de rivier zouden oversteken naar Frans Guyana. Claudia, Sjoukje en ik besloten nog even naar de zoo te gaan. op weg naar de zoo hoorde Sjoukje iets ritselen, ze schrok en liep snel weer terug. Voor ik door had wat het was had ik een aap op m’n hoofd! Mooi is dat, ik heb niets met apen. Nou ja na de eerste schrik kwam ik erachter dat het beest best leuk was. Hij wilde alleen niet los laten. Ik moest hem echt van me af trekken. Wat Claudia hilarisch vond. In de zoo mocht in nog een keertje die luiaard vasthouden. En we keken nog wat rond. Ik zag een aap in een hangmat, grappig dus snel een fotootje maken. En bam, daar had ik 2 apen op m’n hoofd. En te woelen en trekken in m’n haar. haha ik bleef erin, Claudia bleef maar foto’s maken, mooie fotosessie! Gelukkig kreeg even later Claudia ook nog een aap op d’r hoofd zo was ik niet de enigste.
Spullen in de boot en verder maar weer. De overtocht naar Frans Guyana. Heerlijk weer met het zonnetje, windje, water. Lekker bijgekleurd op die boot! Als we verder op de rivier keken konden we de oceaan zien! We meerder aan bij Saint-Laurent du Maroni. Dit is een Franse kolonie dus iedereen spreekt daar Frans, rijden daar rechts en betalen met de euro. We hebben een oude gevangenis bezocht. Bekend door een of andere man. Geen idee. Nooit gehad met geschiedenis.
We gingen nog even de markt op, schaafijs eten en lekker kijken.
Daarna begon onze tocht naar huis weer. We hadden een hele lading met Surinaamse vrouwen mee in de bus. Gezellig, die kunnen kletsen! We werden op de terug reis gestopt door de politie voor een algemene controle. Ik heb nog nooit zo veel politie bij een controle gezien echt een stuk 40 ofzo!

nou dat was me weer een heel verhaal.
Groet Carlijn