Dochters van tante Corrie

Hallo Allemaal!
We hebben weer een voldoende voor een fase van ons onderzoek, we kunnen het hier en daar nog wat op poetsen maar we mogen in ieder geval door naar Fase 3. Dit is de fase waarin we eindelijk ‘echt’ aan de slag gaan. Nee niet dat we tot nu toe niet keihard gewerkt hebben, maar in deze fase gaan we interviews houden, het werkveld in. Een klein voorproefje hebben we al gehad, maar nu het echte werk.
We hebben weer een hoop beleefd, het werd dus echt weer tijd voor een nieuw verhaal want de rest van deze week en het komende weekend heeft weer veel activiteiten in het verschiet.

We zijn naar White Beach geweest. Een mooi wit strand met allemaal hutjes en palmbomen. Heerlijk zacht zand en warm water. De dag begon helaas wat troosteloos, we gingen toch maar op stap omdat we het nu eenmaal in ons hoofd hadden. Lopend naar de plek waar de busjes vertrekken.
We liepen langs het paleis en zagen allemaal mensen in uniform en een heel blaasorkest. Ook kindjes met vlaggetjes. Er ging dus wat gebeuren. En jawel met veel sirenes kwam eerst Desi Bouterse met een auto bij het paleis. Hij ging snel naar binnen maar kwam later het balkon op en daar hebben we hem nog goed kunnen zien en fotograferen. Sjoukje heeft naar hem gezwaaid. Ik heb zo maar mijn bedenkingen bij die man, ik hoor van alle kanten slechte verhalen over hem en over het algemeen hebben de Surinamer geen hoge pet van hem op. Later kwam er nog een meneer, waarschijnlijk een staatsbezoek, maar we kenden hem niet. We dachten aan Griekenland of Finland (haha dat verschilt nogal maar de kleine vlaggetjes van de kindjes hadden wit en blauw maar waren moeilijk te zien, of heeft Finland geen wit en blauw?). Anyway weer een boel gezien dus.
En toen begon het te regenen, we waren even uit het veld geslagen maar waren nu al zo ver dat we toch maar verder gingen. Bij de busjes aangekomen was het nog wel even zoeken en vragen. we werden alle kanten op gestuurd. Die busjes naar White Beach zouden volgens de ene man helemaal achteraan staan en volgens een andere juist helemaal vooraan. Dus… maar goed uit eindelijk na wat heen en weer gedrentel kwamen we in het juiste busje terecht. Helemaal vol natuurlijk maar met klapstoeltjes kom je een heel end. Het was 3 kwartier reiden door een heel (voorons) nieuw stukje Suriname; mooie bossen, kleine hutjes, grote villa’s, koeien, geiten en de meest bijzondere planten. Halverwege stapte er een vrouw uit en bij het uitstappen moest ze toch nog even iets controleren: “Zijn jullie dochters van tante Corrie?” Nee, helaas voor tante Corrie haar waarschijnlijk Nederlandse dochters kwamen niet vandaag op bezoek. Haha.
Eenmaal op het strand aangekomen was het helemaal leeg. Toch maar eerst even kijken in het restaurantje, of althans daar leek het op. Toen we daar later eten wilden bestellen bleek je er alleen te kunnen drinken!? Ze moesten een ander restaurantje bellen om iets te brengen. Voor ons zou het zo logisch zijn om daar een eet gelegenheid te maken, van zonnen krijg je honger maar hier werkt het allemaal net even iets anders. Nergens vanuit gaan. De volgende keer nemen we eten mee.
Het strand was echt heel mooi, leuke hutjes met stro en palmbomen. Mooi zacht wit zand. Heerlijk. Het was eerst nog een beetje bewolkt maar hoe langer we er waren, hoe mooier het werd, toch nog wat zon uurtjes kunnen maken. Om 3 uur ging de bus terug dus toch maar die nemen anders ging de volgende om 6 uur. Deze bus reed heel langzaam en op een gegeven moment stopte hij bij een chinees (supermarktje) en ging boodschappen doen (!). Toen hij weer terug kwam deelde hij even mee dat hij niet verder reed. Okay… sta, je daar in de middle of nowhere. Gelukkig kwam er al gauw een volgende en kwamen we toch nog thuis!

We hadden de smaak te pakken, met die busjes gaat het zo gemakkelijk en het is zo goedkoop (gemiddeld per rit 2,25srd en het maakt niet uit waar je uitstapt). We besloten om 2 dagen later naar Fort Nieuw Amsterdam te gaan, dat ligt in district Commewijne over de hoge brug ‘jules wijdenboschbrug’. Een busje bracht ons tot over de brug bij het plaatsje Meerzorg, voor maar 0,85 srd, om gerekend in euro’s bijna geld toe! en vanaf meerzorg werden we naar een busje gestuurd die lang of naar nieuw Amsterdam zou rijden. We zaten heerlijk te genieten van al het schoon wat voor onze ogen voorbij gleed. Nou ja schoon, je ziet hier veel rommel op straat, wel jammer. We kwamen nog langs een plaatsje Mariënburg maar bij ons gingen geen belletjes rinkelen. Tot op een gegeven moment de buschauffeur maar eens ging vragen waar we heen wilden. Het bleek dat we daar allang voorbij waren gereden en dat we nu dus op de terugweg waren. Nou toen we eindelijk op plaats ter bestemming waren toch maar uitgestapt. We hebben niet zo veel van het Fort meegekregen want het ging in eens heel hard regenen! Loop je eerst met de paraplu op voor de zon, heb je hem daarna nodig voor de regen. Zo snel kan het gaan in Suriname. We hebben in Fort Nieuw Amsterdam wel een heel indrukwekkende expositie gezien. Die Heet “kind aan de Ketting”. Over kind-slaven. Zowel in het verleden als in het heden. Heel erg naar om te zien, hoe in verschillende landen met kinderen om gegaan wordt, echt verschrikkelijk. Erg onder de indruk en plassenontwijkend gingen we weer met de busjes naar huis.

We hebben al een aantal mensen ontmoet hier. We zijn met z’n tienen bij het Pannenkoeken en Poffertjes restaurant uit eten geweest, was echt gezellig. Altijd leuk om nieuwe mensen te leren kennen.
Vandaag vieren we Berdien’s verjaardag, ze is 24 geworden! We hebben het huis versierd met surinaamse vlaggetjes en ballonnen en begonnen de dag met een heerlijk ontbijtje en cadeautjes. Ook de postbode riep ons weer voor een lading aan verjaardagspost (ja hij weet inmiddels goed dat wij geen sleutel hebben.), heel leuk. We hebben in de kamer allemaal lijntjes opgehangen en er hangen nu echt een hele boel kaarten, staat heel gezellig! Hint hint!!!
Vanavond gaan we uit eten bij een restaurant aan de waterkant en dan naar ’t Vat om samen met die meiden en jongens (van het pannenkoekenrestaurant) een drankje te proosten op Berdien.

We hebben voor aanstaande zondag ons Phagwa poeder al ingekocht. Phagwa poeder? Ja zondags is het Holi Phagwa, een Hindoestaan’s feest. Ik ben even kwijt of het nou om een lente feest gaan of een soort nieuw jaar. Op dat feest gooien ze met allemaal gekleurde lekker ruikende poeder en water, heel leuk. Wat daar de betekenis van is moet nog even gegoogled worden. Heb er echt zo’n zin in. Lekker kliederen. En hopelijk mooie foto’s maken.

Nou t’was me weer een heel verhaal! Oh ja goed nieuws, de Pinda-sambal (de pindasaus die bij de baka bana hoort) is in de winkel gesignaleerd. Wij blij!
Foto’s komen later!
Liefs Carlijn