Dol Fijn!

Hoi allemaal,
We zitten hier nu 3 weken en het voelt alsof we hier al maanden zitten. Komt vast omdat we zoveel leuke dingen beleven. We hebben ons eerste echte tripje gemaakt. Dolfijnen spotten! Daar straks meer over!
We zitten weer in ‘ons’ huisje. We konden niet wachten om terug te gaan in dit heerlijke huis. Alleen de iet wat ‘warmere’ douche wordt gemist.
We waren donderdag eerst braaf aan ons onderzoek bezig. We hadden het weer in de gaten gehouden en wilden het er niet op gokken om langer te wachten met dolfijnen spotten dus besloten we de brui aan ons onderzoek te geven (sorry Christien!), onze koffers start klaar te maken voor de verhuizing van donderdag avond en opzoek te gaan naar een petje (voor de hitte op de boot).
Brian gebeld en op naar die dolfijnen!
We hadden deze tour geboekt en we bleken de enigen die met het bootje mee ging. De man die de tour begeleidde hielp ons in het kleine bootje. Hij zei tegen mij dat ik zeebenen had toen ik heel soepeltjes die boot in stapte, kan ook haast niet anders met zo’n vader. Er waren nog twee andere mensen in de boot, een man achter het roer en een vrouw die assisteerde.
Ik vond het super leuk, lekker varen, zonnetje erbij, echt genieten! Die man vertelde dat hij dit werk al 5 jaar deed, hij vertelde over nog een aantal andere tripjes en over een culinaire workshop. Dit lijkt Sjoukje en mij erg leuk, wij zijn wel van het koken. Dan ga je de hele dag van allerlei kruiden je eigen ketjap maken enz enz… en ’s avonds gaan de kaarsjes op tafel en dan dineren.
We moesten een tijdje varen om de dolfijnen te spotten, voor onderweg hadden ze surinaamse hapjes meegenomen, brong brong (een soort zoute rijst chips; rijstewafel-achtige) en baka bana’s met heerlijke pindasaus… die eet je dus met een super hete sambal-achtige pindasaus, die moet ik echt leren maken, zo lekker, zoet maar toch ook hartig en pittig.
Wij zaten genietend voorin de boot terwijl de man en vrouw fluitgeluidjes maakten om de dolfijnen te lokken ofzo. En daar waren ze hoor! Super bijzonder om zo die beesten om je heen te zien springen. We kregen niet echt een dolfinariumshow maar hier een daar sprong er 1 helemaal de lucht in. Steeds zagen we snuitjes, rugvinnen en staartjes. Die man had ons geadviseerd om geen foto’s te maken maar filmpjes omdat je toch te laat zou klikken. Wij blijven eigenwijs natuurlijk; naast de foto’s van ons in de boot hebben we tig (16duizend ;-) ) mooie foto’s van water! Waar natuurlijk net een dolfijn te zien was haha. We hebben welgeteld 2 foto’s waar duidelijk dolfijnen op te zien zijn en we hadden wel 3 foto camera’s mee. Maar al met al een heerlijk tochtje op het water. Sjouk en ik zaten om beurten op de punt van de boot, heerlijk mee bewegen.
We zijn dus weer verhuisd; terug naar ons eerste stekkie. Heerlijk hoor om weer herenigd te zijn met onze geliefde veranda. Die mensen die er vorige week in zaten hebben behoorlijk huisgehouden, Malti was er niet over te spreken, van alles is los, antenne van de tv gebroken, wasbak los, aanrecht verzakt, we willen niet weten wat ze op het aanrecht gedaan hebben maar er is duidelijk schade! Whahaha Malti kon ook wel lachen om onze grappen. Maar ze vertelde wel dat het nare mensen waren en dat die man heel minderwaardig tegen haar deed. Stomme mensen, beetje minderwaardig doen tegen onze Malti, hoe durven ze. Ze hebben vast geen Surinaamse hapjes gekregen van Malti. Ik denk dat Malti wel weer blij was om ons als buren te hebben we kregen meteen weer gisteren een snackje, Barra; soort brood met veel kruiden, knoflook en een of ander blad (haha ja al die namen…)! Heerlijk en met een super hete sambal van peper en tomaat, sambal gooien ze hier overal doorheen en bij.
Vrijdag was de Dag van de revolutie en het is sinds kort een nationale feestdag. Het is een dag waarop bijna iedereen vrij is. Alleen de Surinaamers zelf hebben wel zo hun eigen mening over deze Dag van de Revolutie. Het wordt niet echt gevierd zoals Bouterse zou willen. Wat deze dag inhoudt is mij niet echt duidelijk. Iets met een coup pleging van het leger in 1980 waarbij Bouterse toen der tijd legeroverste (heet dat zo?) was. De december moorden hebben invloed gehad op hoe mensen tegen Bouterse aankijken, door die moorden heeft Nederland haar banden met Suriname stop gezet en verslechterde de Surinaamse economie; Suriname raakte internationaal geïsoleerd, de inflatie nam toe en er was sprake van voedselschaarste. Het heeft het volk dus niet echt veel goeds gebracht. Op internet zag ik zelfs een site die mensen opriep om die dag te boycotten. Maar goed voor een duidelijkere geschiedenisles verwijs ik je door naar wikipedia (al is dat niet altijd zo betrouwbaar).
Wij wilden wel eens kijken wat er te doen was in de stad en gingen fietsend naar de waterkant. Daar waren allemaal kraampjes met Surinaams eten, kleden en speelgoed. Maar vooral veel eten. Dat doen ze graag hier, hadden we al begrepen. Veel en vaak, minimaal 2 keer warm.
Loop je samen met nog 3 hollandse meiden in paramaribo over een markt, kom je opeens Hennie Huisman tegen! Waaaah cool, Berdien was zo stoer om te vragen of we met hem op de foto wilde. en hij is zo gewoon gebleven, dus wij samen met hem op de foto. Claudia kon er maar niet over uit dat hij “echt zo’n Hennie-Huisman-stem had” haha! Maar leuk dus.
Nog wat weetjes:
Limonadesiroop heet hier stroop.
Buiten bij de huizen staan een soort rekjes op palen voor de vuilnis. Handig want op die manier kunnen de honden er minder makkelijk bij. Niet dat het de ratten weer houd om in het vuilnis te kruipen. Ik heb Berdien, Sjoukje en Claudia een halve minuut naar een vuilniszak laten staren omdat ik hem net zelf echt zag bewegen. Veel gelach en commentaar; ’t is de wind, de zwaarte kracht. Haha maar gillen dat ze deden toen er een dikke vette rat uitsprong (die nog banger was voor ons dan wij voor hem).
Er zijn zo veel honden hier, echt straat honden. Die zwerven vooral ’s avonds rond. Oppassen want ze zien er niet uit, arme Sjoukje, die is bang voor honden en er zijn er hier zoveel!
We zien veel mensen met vogelkooitjes op straat. We vroegen ons natuurlijk meteen af waarom ze dit deden. We kregen eerst een antwoord dat het gewoon voor de sier was. Maar later hoorden we dat die mensen dan hun vogel ‘uitlieten’. Op zondagochtend op het onafhankelijkheidsplein is er een wedstrijd voor die beste zangvogels, door die beestjes dan door de weeks uit te laten gaan ze beter zingen… die wedstrijd begint om 6 uur ’s ochtends; vroeg dus maar we gaan er zeker nog wel eens kijken.
Hier beginnen veel dingen vroeg. Mensen koken om 5 uur ’s ochtends, meteen maar voor de hele dag. Malti’s moeder (schoonmoeder?) woont bij hun en die staat vrolijk buiten te koken, ze hebben een soort buiten ‘keukentje’, gewoon 2 gaten met hout eronder, golfplaatje erboven en klaar.
Hier repareren ze alles met golfplaten.
De centrale markt begint ook al om 5 uur (eerder zelfs), dan komen de groothandelaren hun waren verkopen aan de marktlieden, zelf kun je dan ook je groenten goedkoper krijgen; veel mensen maken daar dus gebruik van.
Volgens Sjoukje praat ik nu al Surinaams, plak overal ‘hoor’ achter en nog wat andere dingen. Nog wat dingen dat Surinamers veel zeggen; “Jawel”, “No?”, “ai”. We vroegen eens de weg en het antwoord wat we kregen was: “Je gaat een groot gebouw zien hoor!” alsof ze ons moest waarschuwen haha. Heel leuk. Ook duidelijk praten is niet hun sterkste kant, de boodschap moet je er vaak zelf uithalen, er wordt een hoop gesuggereerd en pas als je het duidelijk zegt of vraagt wordt het beaamd.
ik duik m'n bed in!
Liefs Carlijn