canada!

bonjour madame et monsieur!
ca va? ca va tres bien, merci beaucoup!
vertaling; hoe gaat het ermee? met mij goed, bedankt. (haha en verder rijkt die talenkuil van mij niet, qua frans dan...)
ook nog bedankt voor alle lieve mailtjes en kaartjes, het is erg fijn om te weten dat er mensen aan ons denken.
afgelopen weekend ben ik naar Prince edward island, canada geweest. Bas en Jane gingen trouwen dus ik vloog vrijdag die kand op. eerst van la guardia newyork naar halifax in canada. en van uit halifax zou ik met een klein vliegtuigje naar charlottetown vliegen. ik had niet al te veel tijd om over te stappen maar als alles op tijd vloog zou ik het rustig kunnen halen. ja ALS alles op tijd vloog, deed het dus mooi niet he! dik een uur vertraging in newyork, waardoor ik mijn vliegtuig in halifax miste! ik rende het vliegveld uit (snel door de duane) naar die gate maar het vliegtuig was net 5 minuten geleden vertrokken, ik balen joh! er kwamen nog 2 mensen aan gerend die zaten ook in dezelfde vlucht als mij vanaf newyork. snel naar de balie om naar onze opties te vragen. er was nog maar 1 vlucht die dag. die vlucht zat al vol en 36 van de 37 mensen waren al aanwezig dus de kans dat ik in die vlucht kwam was heel klein. er was nog een vlucht zaterdag ochtend om 11 uur, maar ook die zat vol en het zou te laat zijn voor de bruiloft. een andere optie die ze gaven was om een auto te huren en er heen te rijden het was 'maar' 4 uurtjes. nou voor mij was dat dus geen optie ik verdwaal al in de achtertuin en kaart lezen kan ik niet. de andere twee mensen zaten er wel over na te denken maar goed die kende ik niet. ik vroeg dan toch maar om mij op de reserve lijst te zetten, maar toen vroeg 1 van die mensen die ook de vlucht hadden gemist of ik mee wilde rijden. nou heel graag! en het was uiteindelijk toch nog heel gezellig ook, met de veerboot (veerpond?) over naar het eiland en hebben ze naar het vliegveld gebracht. ik heb mooi kunnen genieten van het landschap wat je normaal niet kan zien in het vliegtuig. het waren twee mensen uit connecticut die naar PEI gingen voor een conferentie.
zaterdag was de bruiloft, sochtends heel druk met de bruidsmeisjes (6 vriendinnen van Jane) en de bestmens (of hoe noem je die) van Bas (Chris, Peter, Bert, Wouter en Frank.) en natuurlijk ook Jane. Jane zag er echt heel mooi uit (zie foto's). bas sliep ergens anders. smiddags was het trouwen in de kerk. het was echt heel mooi, ik wist niet precies hoe ze het zouden doen, omdat er zoveel nederlanders en canadesen waren. maar het was heel mooi opgelost, gewoon alle vragen van het trouwformulier die bas moest beantwoorden in het nederlanders en de vragen voor jane in het engels, een bijbeltekst gelezen door forra (zus van de bruidegom) in het nederlands, weer een andere bijbeltekst in het engels gelezen door iemand anders, liedje in het engels dan weer een liedjes in het nederlands. heel mooi allemaal en niet storend, wat het missshien had kunnen zijn zouden ze alles gaan vertalen. ik vond het heel mooi om abba vader weer eens in het nederlands te zingen, dat mis ik toch wel hoor al die (voormij) 'niets zegende' engelse hyms met moeilijke woorden die ik zing in de kerk zijn toch lang zo mooi niet. na de kerk gingen ze foto's maken dus wij naar de receptie wachten op het bruidspaar plus de rest. toen ze eraan kwamen ging eerst het bruidspaar en toen alle bruidsmeisjes en groomsmen naar binnen, zie foto's. en toen werden ze voorgesteld aan de mensen ze vertelde wie het waren en hoe jane en bas hun kende en iets over de persoon zelf. heerlijk gegeten en lekkere ijstaart.
het feest was echt heel gezellig, zo veel lol gehad, lekker gedanst en gek gedaan. het bruidsbouquet werd gegooit en een meisje had hem gevangen. en toen moest bas met zn mond de charetel(charatel? dont know, ding om je panty mee omhoog te houden of wat voor functie het ook mag hebben) van jane's been halen en die moest ie dan net als het bruidsbouquet naar alle vrijgezelle jongens gooien, frank had hem gevangen! dus frank moest hem bij dat meisje om dr been doen, echt grappig!
zondags sochtends werd ik vroeg wakker en Nel arendse (Bas zn moeder) vroeg of ik even mee ging krieken (???) dat is dus een ochtendwandeling, kees vertelde me dat het met karnaval in je pajama naar de kroeg is maar das weer wat anders. Prince edward island is echt heel mooi ik voelde meteen thuis, mooie natuur en iedereen spreekt wel wat nederlands of kent een paar woorden. weer naar de kerk, nu was wel weer alles in het engels hoor, maar de liedjes waren gewoon vertaald, ik herkende er veel. volgens mij was het dutch reformed church maar ik kan me vergissen. zondags kwamen bas en jane nog even langs en gingen ze de nederlandse cadeautjes uitpakken. savonds om 5 uur ging ik vliegen van charlottetown naar montreal (weer een ander vliegveld). ik had zon heimwee toen ik weg ging, wilde echt niet weg maar moest wel... weer had ik niet veel tijd om en over te stappen en door de duane te gaan. en natuurlijk had ik weer een half uur vertraging, daar eenmaal aangekomen blijkt het een inmens vliegveld te zijn, ik rennen naar de ene kand en kon het niet vinden dus weer terug, had ik het gevonden vertelde ze me dat mijn vlucht dus al weg was. ik naar de ticketbalie ik had half verwacht dat ik moest gaan huilen (als tactiek) of boos moest worden om gehoord te worden maar ze gingen even kijken waarom het vliegtuig vertraging had, en toch zei ze je kan morgen ochtend met de volgende vlucht naar huis. ik dacht lekker is dat moet ik hier op het vliegveld gaan slapen maar ik was nog niet klaar met bedenken hoe ik dat nu moest gaan doen of ze schreef me zo in voor een hotel. het HILTON hotel waaah! plus eten en ontbijt! het was hun schuld dat ik mijn vlucht gemist had dus werd alles vergoed, lekker! snel tracey en Greg gebeld maar ze vonden het niet erg ja wat kon ik er aan doen? liep ik daar in mn ouwe kloffie gewoon ff het hilton binnen haha. ze hadden me wel een beetje ver achter in het hotel geboek maar ach ja ik mocht niet klagen hoor lekker grote kamer, douche, bad, tv, mini bar (waar ik niets uit heb gehaald was namelijk voor mijn eige rekening) en een lekker bed. en heerlijk gegeten.
de volgende dag ging alles heel relax en rustig aan, geen vertragingen, Greg kwam me ophalen en meteen weer aan de slag. het was me een hoop gedoe om daar te komen en de terug reis was ook niet al te smooth maar het was wel een avontuur en ik had het er voor over. ik ga snel de foto's oploaden duurt ff dus hou vol!
dikke knuffels Carlijn!